Soms zakt het lood je in de schoenen. Deze week zag ik Peter Bakker, oud topman van TNT, nu voorvechter van duurzaam bedrijfsleven. Als we de aarde niet boven de 2 graden Celsius willen laten opwarmen, mogen we nog 12 jaar CO2 uitstoten zoals we nu doen, en daarna moet het stoppen. Dat wil zeggen: naar 0. Niks. Nada. Alles moet dan CO2 neutraal zijn. Full Stop.
Okeeee. De kans dat het Nederlands elftal 2x achter elkaar wereldkampioen wordt lijkt mij groter dan dat we die 0 gaan halen. Maar we hebben het niet over het verliezen van een voetbalpotje. We hebben het over het houden van een leefbare aarde.
En opwarming van de aarde is geen geïsoleerd probleem. We hebben straks tussen de 9 en 10 miljard mensen. Die willen eten. Wat gaat een jonge (Afrikaanse) bevolking doen, wiens land onbewoonbaar wordt? Wachten tot er hulp komt? Of nemen ze actie? Als delen van de aarde onbewoonbaar worden, is de vluchtelingenstroom die je nu hebt gezien, nog maar kinderspel met wat je straks kan meemaken. Kortom, veel problemen, of het gaat om vluchtelingen, klimaat of voedsel, het heeft allemaal met elkaar te maken.
Als je iets voor elkaar wil krijgen zal je moeten werken aan een systeem-reset. Kantelen, zo noemt Jan Rotmans het. Iets wat de bestaande wereld compleet verandert. Is 12 jaar dan te kort? Waarschijnlijk. Maar niet onmogelijk. Steve Jobs heeft in minder dan 10 jaar de smartphone revolutie ontketend. In ruim 10 jaar is de manier waarop wij werken en winkelen compleet veranderd door het internet. In minder dan 5 jaar vinden we het idioot als iemand nog een sigaret opsteekt in een cafe.
De crux is het tipping point. Welke technieken en ideeën kunnen een grote duurzame impact maken, kunnen opschalen, kunnen invloed hebben op meerdere sectoren, kunnen het gedrag van mensen veranderen, en staan op het punt van doorbreken? Leiders zullen daar ruim baan aan moeten geven. Maak experimentele regelvrije zones (de circulaire economie wordt door ruim 70 wetten verhinderd), zorg dat erin geïnvesteerd kan worden (pensioenfondsen willen wel, maar kunnen geen projecten vinden die groot genoeg zijn), en creëer handelingsperspectief bij iedereen.
Pfoe. Da’s een opgave. De grote vraag is: wie neemt dit wereldelftal op sleeptouw?
Rens – ooit werkte ik bij Interface – pionier in dit onderwerp vanuit ondernemersrol. Zij willen van negative naar positive impact. De ‘ambassadorwise’ aanpak die we daar voerden om mensen in en om het bedrijf mee te krijgen werkt als een tierelier. Dat doe ik nu ook bij andere clubs als ondernemer. Het is een sociale innovatie die – zoals Volberda stelt 75% vh innovatiesucces bepalen (tov 25% technisch) . Dit is niet bedoeld als sluipreclame maar om mijn keuze aan te geven en belangrijkste principe in de aanpak. Die verschilt iets van de jouwe in dit artikel. Het luidt: kijk naar wat WEL lukt met elkaar en vergroot dat uit. Houd het positief. Er gebeurt ook zoveel goeds. Doemscenarios maken apathisch. En ja daar ben ik het met je eens: daarvoor zijn meer kartrekkers nodig
Spot on Rens. Een misverstand; er is niemand die het wereldelftal op touw kan nemen want we zijn allemaal spelers op Aarde! Alleen als we dat realiseren en allemaal – ieder binnen zijn / haar eigen invloedssfeer- maximale inspanning leveren, dan kunnen we het realiseren.