Stel je voor. Je zit in je auto, net terug van de wintersport, je partner naast je, je kinderen achterin. En plotseling rijd je in volle vaart op een betonnen muur af. Het noodlot lijkt onafwendbaar. Maar dan gebeurt er iets vreemds….Alles gaat plotseling in slow motion..
Je zegt tegen je gezin: “jongens, we rijden op een betonnen muur af”. Vanaf de achterbank hoor je: “Oh echt?”. Er ontspint zich een discussie. “Is dat wel een betonnen muur? Of is het iets wat we alleen in onze fantasie zien?”. Je oudste kind zegt: “Maar stel, het is een muur, hebben wij daar dan schuld aan?” en “als we er tegenaan rijden, is dat echt zo erg? We hebben toch een kreukelzone?” De jongste voegt toe: “Moeten we niet degene bellen die die muur heeft neergezet?”.
Maar, jouw partner grijpt in. “Jongens kappen nou!, dit is verdomme een muur en we rijden er opaf. Wat gaan we doen?”. Na diverse overlegrondes –de oudste kan nog wel eens puberaal de kont tegen de krib gooien– besluiten jullie tot actie. Er gaat geremd worden, en gestuurd.
En omdat jij stuurt, moet jij aan de bak. Je hebt een best dwingende opdracht gekregen: “Red ons”. Toch heb jij nog wel wat vragen. Als je gaat sturen, gaan we dan links of rechts? En hoe willen we remmen, doen we dat dan pompend, of in een keer? En als je dit plan gaat uitvoeren, wat is dan de impact op de sfeer in de auto? Ik bedoel, dit zal niet voor iedereen even leuk zijn… Jullie overleggen nog wat over maatregelen om het ongemak van de inzittenden te verlichten.
Opeens roept de jongste: “Proefprojecten!”. Het hele gezin is verheugd! Wat een goed idee! We doen het eerst nog even wat rustig aan. Niet meteen alle eieren in een mandje, laten we eens kijken –in wat kleine uitprobeerseltjes– hoe dat eigenlijk gaat, remmen en sturen. Ondertussen zegt jouw partner, “zeg, allemaal leuk en aardig, ik wil graag wel voor de avond thuis zijn”, dus je drukt het gas nog eens wat in.
Het bovenstaande klinkt belachelijk, maar het is exact wat we aan het doen zijn met duurzaamheid. En preciezer, met de bijdrage van de bouwsector aan de duurzaamheid. We roepen om het hardst dat we ons best zorgen maken over de muur die op ons afkomt “voor onze kinderen en kleinkinderen”.
Maar ondertussen verzanden we in kleine proefprojectjes, hebben we het over risico’s –“we hebben dit nog nooit gedaan”– en vragen we ons telkens openlijk af of de overheid niet meer moet doen.
Dames en heren bouwers, fabrikanten, installateurs en opdrachtgevers. Nee. U moet iets gaan doen en snel. In de afgelopen 5 jaar zijn er 2000 woningen van het gas afgehaald. Als wij onze –bescheiden– doelen willen halen, zullen we vanaf morgen 2000 woningen per dag(!) van het gas af moeten halen.
Mijn oproep: beweeg nu. Neem nu 100% actie. U zult herinnerd worden als degene die de muur op het nippertje ontweek, niet omdat de ipads op de achterbank in het rond vlogen.
Deze column is geschreven voor Bouwkennis
