Wat kan een eventmanager leren van speelfilms?

Het is je vast wel eens opgevallen, iedere Hollywood-blockbuster volgt ongeveer dezelfde verhaallijn. Onze held leeft enigszins normaal leven, maar dan wordt ie* geroepen door het avontuur. Eerst nog een beetje twijfelachtig stemt hij in, en dan begint het avontuur. Met ups en downs wordt de vijand uiteindelijk verslagen, en het normale leven van de held keert weer terug. Maar wel met een ervaring rijker!

Dit wordt “The Hero’s Journey’ genoemd, door de Amerikaanse literatuurwetenschapper Joseph Campbell. Hij omschrijft dat ieder verhaal een aantal standaard elementen heeft; de held, de mentor, de helpers, de tegenstanders, een eindbaas zijn daar een aantal van.

Het boek Resonate bracht mij op een ander inzicht. Want deze Hero’s Journey kan je niet alleen toepassen op films, maar ook op evenementen! Want ook daar vertellen we een verhaal, ook daar willen we mensen meeslepen in een goed idee.

Kortom: The Hero’s Journey, the event edition!

DE HELD

In de film: Makkelijk te vinden in een film toch? Dit zijn Harry Potter,  Superman en James Bond. Het mooie aan helden is dat ze ambivalent zijn. Ze hebben vaak een onvervuld verlangen, ze hebben slechte kanten, kortom, ze zijn niet perfect.

Op het evenement: De grootste fout die je kunt maken, is te denken dat de CEO of de sprekers de helden zijn. Fout! In het evenement zijn jouw helden het publiek. Zij hebben een missie (anders waren ze niet gekomen), maar ook hun eigenaardigheden (raken snel afgeleid).

THE CALL TO ADVENTURE

In de film: In de film wil de held niet meteen ten strijde. Bruce Willis in de Die Hard films heeft vaak net z’n normale leventje weer opgepakt, dus de eerste keer dat ie gevraagd wordt, doet ie nog niks. ‘Laat me alleen’, is zijn boodschap. Kortom, je moet echt je best doen! Weet je nog dat Harry Potter van die magische brieven kreeg? En pas toen ie er heel veel kreeg, echt op pad ging?

Op het evenement: Jouw held heeft ook twijfels of ie het avontuur moet aangaan. Zit nog thuis te denken, zal ik echt wel gaan? Is het echt zo belangrijk? Zorg dat je jouw held vooraf blijft kietelen om het avontuur aan te gaan. Benader hem/haar als een held. ‘We kunnen jouw waardevolle bijdrage en netwerk niet missen!’ Kom ook!

DE REIS NAAR HET ONBEKENDE

In de film: ‘Ok, ok, dan ga ik wel!’ lijkt de held soms wel te zeggen. Hij moet ten strijde, en gaat op reis. Let trouwens op hoe letterlijk dat vaak in films zit. Bond stapt in het vliegtuig, Harry Potter gaat met de trein, en in de Matrix krijgt Neo de keuze tussen de rode of blauwe pil.

Op het evenement: Hoe symboliseer jij in een evenement die reis naar het onbekende? Markeer je dat? Of begin je gewoon met praten? Mijn advies is, markeer het moment echt. En of je dat doet met een spannende lasershow**, een trommel-act, of een goed gesprek met het publiek, maakt mij niet uit. Maar geef aan dat we op een magisch avontuur zijn!

DE HELPER

In de film: De held kan het niet alleen. Overal zijn mensen die hem helpen. Die achter hem staan, die hem adviezen influisteren, die de weg wijzen. Die door dik en dun achter hem staan, die begripvol zijn, ondanks dat onze held verre van perfect is. Denk bijvoorbeeld aan de techno-nerd Q bij James Bond, of Ron en Hermelien bij Harry Potter.

Op het evenement: De meeste sprekers zouden moeten vallen in deze categorie. De dagvoorzitter ook. Let wel, de sprekers denken vaak zelf dat ze de held zijn. Een briefing moet ze van dat idee afbrengen. De vraag is: hoe ga jij onze helden in de zaal verder helpen?

DE MENTOR

In de film: Ken je ‘m nog? “Wax on….Wax off”. De mentor heeft het beste met je voor, al lijkt ie dat niet altijd te tonen. Mentoren zijn eerlijk, hard waar nodig, zetten je op scherp, en zorgen ervoor dat je als winnaar uit de strijd komt. Denk aan Mr Miyagi, of die geweldige scenes met Morpheus.

Op het evenement: Hier wordt het voor veel evenementen lastig. Wie is nou echt de mentor? Wie zijn eerlijk tegen het publiek, hard waar nodig? Wie zet ze op scherp? Teveel evenementen zijn er om mensen te pleasen, om ze naar de mond te praten. Terwijl we allemaal een mentor nodig hebben, die de waarheid vertelt. Wie is dat bij jouw evenement? Wie neemt zich geen blad voor de mond?

DE TEGENSTANDERS

In de film: Dit zijn de badguys. Degene waar je als held langs moet, waar je schrammen oploopt. Dit zijn ook degenen waar je een mooi gevecht mee maakt. Waar de adrenaline oploopt. Zoals Bruce Willis standaard op de helft van iedere actiefilm die hij maakt met opgedroogd bloed op z’n voorhoofd loopt. En de film heeft dit nodig, zonder strijd geen overwinning, zonder moeite geen triomf.

Op het evenement: Standaard probleem op evenementen, het panelgesprek zonder tegenstanders. We zijn het allemaal met elkaar eens. Waar is de strijd, waar is de adrenaline? Wil je een spannend evenement neerzetten, dan moeten er tegenstanders uitgenodigd worden, dan moet er strijd gevoerd worden. We zijn een heldenverhaal aan het maken, geen verjaardagsfeestje aan het plannen! Dus nodig die milieu-mensen eens uit in het panel van een scheepvaart-evenement. Creëer het gevecht!

DE IDIOOT

In de film: Ken je ‘m nog? Beste cultfilm ooit gemaakt. Dit is ‘Jesus’ uit de Big Lebowski. Likt aan z’n (bowling)bal en heeft een opgeblazen ego. Zeer grappig. Functie in het verhaal: ontspanning brengen. Als je veel tegenstanders opvoert, loopt de adrenaline op. Da’s fijn, maar mensen moeten ook achterover kunnen leunen. Dit brengt ontspanning.

Op het evenement: Vaak hebben we wel iets grappigs in een evenement, maar vaak aan het einde. Gek genoeg is dat nooit de plek in een film. Daar zit het een aantal keer in het midden van de film, ter ontspanning. Dat kan bij een evenement ook, gewoon tussen twee serieuze sprekers door.

HET EINDGEVECHT

In de film: Het gevecht wat je al mijlenver ziet aankomen. The Endgame. De Terminator tegen de T-1000, Maximus tegen Commodus en Rocky vs. Ivan Drogo. Dit gevecht loopt volgens een vast patroon, waarbij onze held bijna verliest, maar dan iets slims verzint, waardoor ie toch kan winnen. Dat inzicht is cruciaal voor de held. Hij leert hier iets. Om te kunnen winnen moet hij van z’n standaard patroon afwijken, en iets nieuws gaan doen. 

Op het evenement: Het moeilijkste, maar ook het meest cruciale van een evenement. Alles komt hier samen. Wie is de grote sta-in-de-weg voor jouw publiek? Nodig diegene uit! Die staat voor zijn of haar eigen waarden, waar de zaal het niet altijd mee eens is. Een speech is niet voldoende, een ruime Q&A daarna (met de zaal of een goede dagvoorzitter) is essentieel. Op een evenement is het niet een strijd op leven en dood, maar wel een gevecht waar mensen nog lang over doorpraten.

DE WEDEROPSTANDING

In de film: De eindstrijd is geleverd. De boeven zijn uitgeschakeld. Het is tijd voor een laatste moment. Joseph Campbell noemt het de wederopstanding en het thuiskomen met een ‘elixer’. Een soort wonderdrankje dus. Onze held is nog steeds een persoon die niet perfect is, maar hij heeft wel wat geleerd. Hij is wijzer geworden, de strijd is niet voor niets geweest. En vaak ligt dat er best dik bovenop, zoals in deze scène van Fast & Furious 7.

Op het evenement: Zorg ervoor dat je evenement ook een eindscène heeft. Waarin je de moraal van dit verhaal nog eens uitdiept en aanstipt. Veel evenementen eindigen vaak met een mooie laatste –gevoelige– of grappige*** spreker, en dan is het tijd voor de borrel. Jammer! Leg het er nog een keer dik bovenop! Bereid dat voor met je (dag)voorzitter. Welke 3 punten hebben we vandaag geleerd? Wat moeten we echt onthouden? Wat moeten we vanaf nu anders doen?

CONCLUSIE

Het maken van een evenement begint met de vraag: creëren we een verhaal of een verjaardagsfeestje. In de laatste categorie doen we aan het einde allemaal een plas, en bleef het zoals het was. In de eerste categorie gaan we serieus werk maken van een verandering. En ja, dat betekent dat je wrijving gaat opwekken, maar ook lucht gaat brengen. Dat je je helden koestert, maar ook op hun donder geeft. 

Aan het einde van de dag, blijkt dat jij –evenementmaker– de grootste mentor kan zijn van jouw publiek. Pak die rol!