Een paar weken geleden hield ik een presentatie over innovatie. Tegenover mij 250 rechters en officieren van justitie. Op het podium stond een 3D printer. Het ding printte een paashaas. Ik legde –samen met een onderzoekster van TNO— dat 3D printing een revolutionaire nieuwe manier van produceren is. Je kunt er echte, drie dimensionale voorwerpen mee printen. En die kunnen erg ingewikkeld zijn. Zoals het binnenwerk van een klok. Je hoeft niets meer handmatig in elkaar te zetten, je print de tandwielen zo dat als ze uit de printer komen, meteen al werken.
Toen stelde ik de vraag: wie denkt in de komende 5 jaar op het werk te maken te krijgen met deze techniek? Van de 250 magistraten staken een paar mensen de hand op. Maar dat veranderde snel…
3D printen is een prachtige nieuwe techniek. Volgens de Economist is het de derde industriële revolutie. Het zorgt ervoor dat er nog minder mensen nodig zijn voor de productie van spullen, omdat je nauwelijks hoeft te assembleren, er zijn qua design veel meer mogelijkheden en mensen kunnen nu ook thuis voorwerpen printen.
En het gaat niet alleen om plastic paashazen. Hieronder heb ik een titanium veer vast die uit de printer van TNO kwam. Kijk naar de binnenkant van het metaal: daar zit ruimte tussen. Waarom? Omdat het niet nodig was voor de stevigheid of de veerkracht van de veer. Met 3D printen kan je dat dan weglaten, terwijl als het het metaal zou moeten frezen of gieten, dat onmogelijk is. Resultaat: een veer die 4x lichter is.
Klinkt allemaal prachtig. Maar zoals zo vaak met innovatie, je kan het ook verkeerd gebruiken. Als je alles kunt printen, zelfs metaal, dan ligt er een hele wereld open.
Denk bijvoorbeeld aan het printen van voorzetmondjes voor pinautomaten (handig als je wil skimmen) het digitaal kopiëren, licht aanpassen en dan op internet plaatsen van unieke ontwerpen (zoals speelfiguurtjes van Warhammer), of het illegaal namaken van sleutels. Gewoon een foto maken met je android-device, even klikken, en binnen een paar dagen liggen de sleutels van de buren bij jou in de bus.
Maar de meeste controverse over 3D printen komt van het volgende project. Het eerste werkende 3D geprinte geweer.
Het is nog niet een geweer dat je heel vaak kunt gebruiken, maar je kunt er vanuit gaan dat in de komende maanden deze techniek verbeterd wordt. Dan hoef je dus niet meer naar een schimmig mannetje om een wapen te kopen. Je laat gewoon een nachtje de printer zoemen…
Na de presentatie vroegen Krista Polle (de TNO onderzoekster) en ik nogmaals, wie denkt dan de aanwezige rechters en officieren van justitie, dat hij of zij binnen 5 jaar met deze techniek in aanraking komt… Je kan het antwoord raden: alle handen gingen omhoog.
